Sprawy duchowe
Przez długi czas w Podbrodziu nie było kościoła. Miasteczko należało do parafii korkożyskiej.
W 1910 roku miejscowi prawosławni (głównie kolejarze i urzędnicy), przy cichej pomocy rządu rosyjskiego uzbierali 7000 rubli, z czego 5000 ofiarował niejaki kupiec Gruszyn. Koło stacji kolejowej, na dawnej ziemi funduszowej kościoła w Korkożyszkach (były folwark Kiejsuny) wymurowano niedużą cerkiew pw. św. Panteleona. Obok urządzono cmentarz prawosławny. Nabożeństwa tu były odprawiane tylko kilka razy do roku, ponieważ Rosjan w okolicy było bardzo mało.
W 1915 roku, podczas I wojny światowej, w obawie przed Niemcami, sprzęt cerkiewny ewakuowano do Rosji. W 1916 roku zaś Niemcy z cerkwi zrobili sobie kościół garnizonowy. W 1919 r., po odzyskaniu kresów wschodnich przez Polskę, kościół został przejęty przez wojsko polskie. W tymże roku kościół został uroczyście poświęcony przez księdza kapelana Bonifacego Oleszczuka. Ostatecznie został on zaadaptowany na potrzeby katolików w 1927 r. W okresie międzywojennym kościół był głównie garnizonowy (w Podbrodziu stacjonował 7 Pułk Legionów, później 4 Pułk Ułanów), jednak oczekiwani byli tu także mieszkańcy Podbrodzia i okolic (zwłaszcza, że z czasem została utworzona parafia podbrodzka). W międzyczasie poprzez wyburzenie tylnej ściany kościół został znacznie powiększony.
W okresie międzywojennym w Podbrodziu istniały również 2 synagogi – stara drewniana, zbudowana jeszcze w XIX wieku, znajdowała się na początku ulicy Bojarelskiej, nowa – murowana synagoga – zbudowana została około 1927-1929 roku przy ulicy Pocztowej.
Cdn. Opracowała Leokadia Aszkiełowicz